یادگیری نحوه زندگی کپور برای شناخت بیشتر این ماهی و در نتیجه موفقیت بیشتر در صید
حس بویایی کپور
از نظر انسان ما حس بویایی را برای تشخیص مواد موجود در هوا میدانیم
اما برای ماهی حس بویایی مواد حل شده در آب را تشخیص میدهد. به همین دلیل محرک های موجود در طعمه های ماهیگیری باید محلول در آب باشند و هرچه این جذب کننده ها حلالیت بیشتری داشته باشند راحت تر توسط ماهی تشخیص داده میشوند.
اندام های بویایی کپور به شکل یک جفت سوراخ بینی U شکل بین چشم و دهان روی سر ماهی قرار دارند
هر بینی کپور دارای دو دهانه است که آب از یک طرف آن وارد میشود و از طرف دیگر خارج میشود
در داخل سوراخ بینی U شکل کپور یک سطح حسی به نام اپیتلیوم بویایی وجود دارد. زمانی که آب از این سطح عبور میکند به کپور اجازه میدهد تا هر ماده ای را که در آن آب حل شده است را حس کند تا بازخورد مداومی از مواد اطراف داشته باشد و در مکانیابی و شناسایی مواد غذایی به او کمک کند
حس بویایی کپور بسیار حساستر از انسان است و به آن اجازه میدهد تا سطوح پایینی از مواد شیمیایی را که توسط طعمه هایی ماننده کرم خونی ، حلزون و یا سختپوستان دیگر داده میشود تشخیص دهد
آنها همچنین قادر به تشخیص مواد شیرین ، شور ، و تند هستند سیستم بویایی کپور آنقدر حساس است که میگو های زیر شن ها و حتی کرم های خونی در اعماق لجن ها را تشخیص دهند.
کپور از حس بویایی خود برای پیدا کردن منابع غذایی در فواصل طولانی استفاده میکند هنگامی که نزدیکتر میشود زمانی که بتواند مواد غذایی احتمالی را لمس کند ماهی برای شناسایی خوراک به حس چشایی تکیه میکند
برای افزایش سرعت ورود ماهی به منطقه طعمه پاشی از مایعات در مواد طعمه پاشی استفاده کنید تا میزان مواد محرک حل شده در ستون های آب و جذب ماهی را افزایش دهد
مقاله از جیمز اندرسون کارشناس ماهی و مدرس دانشگاه